Evsiz Odalar/Homeless Rooms

Evsiz Odalar
Sanatçı bu seride mekanı öznel ve kolektif hafızanın bir alanı olarak ele alıyor. Odalardaki konumlandırılmış
nesneler, hem bizi biz yapan hem de bizi bizden koparan şeylerdir. Mekanın özneyi hem kurması hem
yıkmasındaki diyalektik, serinin temel dinamiğini oluşturur . Ev basitçe bir barınak değildir, kuran, aktif bir
uzamsal öznedir. Fiziksel bir yapı, bir nesneden öte sosyal olgulara işaret eder ve insana özgü anlam
taşıyan sosyal ilişki ağlarının düğüm noktası haline gelir.Diğer yandan o evin içerisinde yaşayanları da tek
tipleştirmeye meyillidir. Evin dayattığı organik düşünce karşısında odanın ve odalar arası ilişkilerin
vurgulanması çoğulcu düşünceyi öne çıkarmanın bir çabasıdır. Bu seride sunulan perspektif, mekanın
sınırlı bir yapı olduğunu hissettirir. İşlenilen figürler , mekanın iktidarına ve gözetleyen iktidara karşı özgür
ve özerk kalmaya çalışan “öteki” bireylerdir . Hepsi bir erkin denetiminde olduklarını bilip özgür,özerk ve
özgün kalmaya çalışan insanlardır. Eserler, geçmişe dair yaşanılan bir şeyi sunmaz geçmişte yaşanılan
şeyle bir aidiyet bir bağ kurmamızı sağlar. Nakış tekniğiyle sunulan eserlerdeki fotoğraflar kurgu ve
buluntudur, mekanik olan medyum mekaniklikten çıkarılmış toplumsallaştırılmıştır.
Homeless Rooms
In this series, the artist treats space as a field of subjective and collective memory. The objects positioned in
the rooms are the things that both make us who we are and tear us away from ourselves. The dialectic in
which space both establishes and destroys the subject is the basic dynamic of the series. The house is not
simply a shelter, it is a building, active spatial subject. The house refers to social phenomena rather than a
physical structure or an object, and becomes the node of social relationship networks that carry unique
human meaning. On the other hand, it tends to standardize the people living in that house. Emphasizing the
room and the relationships between rooms, as opposed to the organic thought imposed by the house, is an
effort to highlight pluralistic thought. The perspective presented in this series makes one feel that space is a
limited structure. The figures depicted are "other" individuals who try to remain free and autonomous against
the power of the place and the surveillance power. They are all people who know that they are under the
control of some power and try to remain free, autonomous and original. Works do not present something
experienced in the past, they enable us to establish a bond of belonging with what was experienced in the
past. The photographs in the works presented with the embroidery technique are fiction and found, the
mechanical medium has been de-mechanized and socialized